Crna zajednica crne planine

Pustolovna istorija pirata i trgovaca robljem i legenda o Migelu Servantesu koji je držan kao rob u lokalnoj kuli dio su živopisne pozadine grada Ulcinja. A upravo su potomci onih koji su ostali nakon završetka trgovine robovima najzanimljiviji, jer je u ovom gradu zajednica crnogorskih Afrikanaca postojala do nedavno.

Na najvećem nivou zajednice nikad nije bilo više od 100 porodica, a taj se broj danas smanjio na jednu stariju ženu.

U početku su pravila glasila da se Afrikanci u Ulcinju koji su bili robovi mogu vjenčavati samo među sobom, ali oni koji su bili slobodni mogli su i vjenčavali su se sa ostalim pripadnicima zajednice. Oni afričkog porijekla i dalje se često mogu prepoznati po prezimenima koja su preuzeta od kapetana brodova koji su ih na Jadran doveli kao robove.

Crnogorski Afrikanci iz Ulcinja takođe su učestvovali u nedaćama Drugog svjetskog rata. Rizo Šurla, čiji je otac bio mornar iz sjeverne Afrike, a majka iz Ulcinja, borio se i bio ranjen na sremskom frontu.

Nakon rata Rizo se vratio u Ulcinj i otvorio prvi gradski fotografski studio, glumio u filmovima i postao član Saveza komunista.

„Nikad nisam imao problema. Uvijek sam se osjećao kao Jugosloven, Crnogorac. Rođen sam ovdje, u ovom multinacionalnom okruženju, i mislim da sam živio lijep i sretan život. “

Nije sprovedeno ni približno dovoljno istraživanja o crnogorskim Afrikancima iz Ulcinja prije nego što je zajednica počela odumirati, pa su, nažalost, mnogi njihovi običaji i veći dio istorije ostali nezabilježeni. Znamo da su razvili ples Saravali, koji kombinira afričke ritmove sa balkanskim instrumentima; ali njihove porodične istorije su izgubljene vremenom.

Da biste pročitali više o ropstvu, molimo kliknite ovdje.